Często dokonywaną przeróbką z jaką można się spotkać w używanych Fazerach jest modyfikacja świateł. Przy włączonych światłach mijania pracuje jedynie lewa część reflektora, prawa jest wtedy zupełnie bezczynna. Dopiero przy włączonych światłach drogowych uaktywnia się prawa część reflektora. Obie żarówki są jednak standardowe, czyli przystosowane do pracy tak w trybie „krótkie” jak i „długie”. Prosta modyfikacja polega na połączeniu kawałkiem przewodu obu kostek na żarówkach, tak aby plusowy styk prawej żarówki połączony został przewodem zaopatrzonym w „samiczkę”, którą należy zamontować w kostce prawej żarówki. Zasilane wtedy będzie jej włókno odpowiedzialne za pracę w trybie „krótkie”. Efektem jest praca obu żarówek przy jeździe z włączonymi światłami mijania co przekłada się na zdecydowaną poprawę oświetlenia drogi i pobocza.

Inną praktyczną modyfikacją, często spotykaną w Fazerach, jest zmiana przednich kierunkowskazów na „łezki” przyklejane do owiewki. Oryginalne kierunkowskazy przy wywrotkach maja nieprzyjemną manierę łamania osłony, w której są mocowane.

Bardzo denerwującą cechą silników Fazerów jest tendencja do pękania gumy z której wykonane są króćce ssące silnika. Jednostka napędowa zawieszona jest w ramie elastycznie na gumowych blokach, a gaźniki zamontowane są na stałe do ramy. Przy zmianie obrotów moment obrotowy wału korbowego pochyla blok silnika do przodu i do tylu co sprawia ze odległość między głowicą a gaźnikami cały czas się minimalnie zmienia. Mówiąc krótko, króćce cały czas pracują „na rozciągane”. Nie jest to problem sam w sobie, ale aż dziw bierze, że Yamaha nie potrafiła wyprodukować ich z takiej gumy, która się nie rozpada po 4-5 latach eksploatacji. Obok zamieszczone jest zdjęcie takiego uszkodzenia. Pęknięcia stopniowo powiększają się, co prowadzi do perforacji króćca, wskutek czego silnik dostaje „lewe powietrze”. Objawem jest dławienie się motocykla na wysokich obrotach, a jedynym sposobem naprawy jest kosztowna wymiana uszkodzonych elementów.